Ulga badawczo-rozwojowa – zmiany od dnia 1 stycznia 2016 r.
Uchylono: art. 26c ustawy o PIT i art. 18b ustawy o CIT
Dodano: art. 26e ustawy o PIT i art. 18d ustawy o CIT
Od 2016 r. obowiązuje nowa ulga podatkowa, tzw. badawczo-rozwojowa, która zastąpiła obowiązującą uprzednio ulgę na zakup nowych technologii.
Istotą tej ulgi jest możliwość odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków, zaliczonych już wcześniej do kosztów podatkowych, poniesionych na działalność badawczo-rozwojową. Dzięki temu podatnik może de facto dwukrotnie odliczyć wydaną kwotę na przedmiotowe działania, raz w związku z zaliczeniem jej do kosztów uzyskania przychodu, a drugi raz przy wykorzystaniu powyższej ulgi.
Ustawodawca dodając art. 26e ustawy o PIT i art. 18d ustawy o CIT umożliwił podatnikom odliczenia od podstawy opodatkowania kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność badawczo-rozwojową. Koszty te, nazwane w ustawie „kosztami kwalifikowanymi”, stanowią katalog zamknięty – ustawa określa, które koszty uznaje za koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu. Są to m.in.: wynagrodzenie wypłacone pracownikowi, jeżeli pracownik zatrudniony jest przy działalności badawczo-rozwojowej, jak również nabycie materiałów i surowców potrzebnych do prowadzenia prac rozwojowych, czy wydatki poniesione na ekspertyzy i opinie naukowe oraz odpłatę korzystanie z aparatury naukowo-badawczej. Za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej z pewnymi wyłączeniami.
Jednakże prawo do odliczenia nie przysługuje podatnikowi, jeżeli w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia.
Należy również wskazać na występujące w przedmiotowej uldze ograniczenia, gdyż odliczeniu nie podlega wszystkie koszty, lecz ich część – począwszy od 30 proc. kosztów dla wszystkich podatników, 20 proc. pozostałych kosztów dla mikroprzedsiębiorców, małych albo średnich przedsiębiorców oraz 10 proc. pozostałych kosztów dla wszystkich podatników.
Co do kwestii momentu dokonania odliczenia, to ustawodawca wprowadził regulację, że odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. Natomiast w sytuacji, gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę lub wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, to wówczas odliczenia-odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części-dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie trzy lata podatkowe następujące bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.
Jakub Włosek
Konsultant podatkowy
e-mail: j.wlosek@b2btax.pl